De verbindende factor in de op deze pagina opgenomen werken schuilt in de achtergrond, die onveranderlijk gevormd wordt door tegels. In de sanitair-serie wordt alledaagse treurnis ingeklemd tussen troosteloze tegelpatronen. De ingekeerde figuren in decors van moderne hygiëne verzinken in een van hoop verstoken binnenwereld. Ook in deze serie: sterk uitvergrote wasbakken en overig closetkeramiek, alles doortrokken van een ranzig soort van droefenis. Zo wordt een eenvoudige, in grove verfstreken opgezette wc-pot tot een afgrond van leed.De serie 'de slachtoffers' bestaat uit een lading doeken van diverse formaten waarop steeds een enkel persoon is afgebeeld, staand voor een betegelde muur. De in goedkoop ondergoed gestoken figuren wachten lethargisch, soms ten prooi aan wanhoop, op een duister lot. De buitenwereld is verdwenen achter patronen van koude badkamertegels, die de slachtoffers gevangen zetten in een wereld die angst en kilte wasemt. De titel van de serie verwijst op onheilspellende wijze naar het schilderij 'Het Slachthuis', dat in de volgende afdeling aan bod komt.